خشكي دهان علامتي از اختلالات غدد بزاقي دهان است كه ممكن است برگشت‌پذير يا غيرقابل برگشت باشد.
مهم‌ترين عارضه خشكي دهان، شيوع پوسيدگي‌هاي شديد دنداني است كه با كاهش بزاق اثر شويندگي آن روي سطح دندان‌ها از بين رفته و نيز اثر محافظتي بزاق در مقابل ميكروب‌ها كاهش يافته و دندان‌ها به شدت مستعد پوسيدگي مي‌شوند.
عوارضي همچون پوسته پوسته شدن و ترك خوردگي لب‌ها، خشك شدن مخاط دهان و پوسيدگي غيرعادي دندان‌ها، وضعيت ناخوشايند در بلع غذا، احساس آزاردهنده در حين جويدن غذا، از جمله مشكلاتي است كه بيماران مبتلا به خشكي دهان با آن دست به گريبان هستند.
با توجه به اين كه خشكي دهان به ايجاد زخم‌هايي در دهان منجر مي‌شود و عوارضي را نيز به دنبال خواهد داشت، توصيه مي‌شود افراد مبتلا به بيماري خشكي دهان، با مراجعه به پزشك متخصص نسبت به درمان بيماري خود اقدام نمايند.
عوامل خشكي دهان
بيماري هايي از قبيل ديابت، اشعه درماني سر و گردن، اختلال درغدد بزاقي، مصرف داروهاي ضد فشار خون و بيماري‌هاي قلبي عروقي، داروهاي ضد افسردگي، دارو هاي ضد حساسيت، مي‌تواند باعث بروز مشكل خشكي دهان در افراد شود.
افراد مسن (50 تا60 سال) نيز به دليل افزايش سن و تغييرات به وجود آمده در بدن، دچار بيماري خشكي دهان مي‌شوند.
كساني كه به علت آلرژي يا بزرگ بودن لوزه سوم از دهان نفس مي‌كشند نيز دهانشان خشك مي‌شود. همچنين كمبود ويتامين‌هايي همچون B2 ، A و كم‌خوني ناشي از كمبود ويتامين B12 هم باعث خشكي دهان مي‌شود.
با خشك شدن دهان، غدد بزاقي از فعاليت باز مانده و اختلالاتي در سخن گفتن، جويدن، بلع و تشخيص مزه به وجود مي‌آورند.
مصرف ميوه‌ها، مايعات به خصوص آب، غذاهاي جامد و غني از فيبر گياهي، استفاده از فلورايز به صورت روزانه به اشكال مختلف از جمله ژل، اجتناب از تركيبات پوسيدگي‌زا مثل انواع قندها، مصرف مواد ترش محرك بزاق دهان و استفاده از تركيبات دهان شويه و آدامس در درمان موثر است، همچنين در كساني كه با اختلال عملكرد غدد بزاقي مواجه اند استفاده از بزاق مصنوعي توصيه مي‌شود.
خشكي مكرر دهان نشانه بيماري است
برخي بيماري‌هاي خودايمني مي‌تواند باعث درگيري غدد بزاقي و اشكي به طور همزمان شود كه علامت بارز آن اغلب خشكي دهان و خشكي چشم است و در اين مورد به خصوص در افراد جوان و يا مبتلا به روماتيسم بايد توجه ويژه‌اي شود، چرا كه اين خشكي دهان ممكن است ناشي از خشك شدن غدد بزاقي باشد.
مورد ديگر استرس و عصبانيت دائم در افراد است كه با تاثيري كه براعصاب خودكار بدن مي‌گذارد، مي‌تواند باعث كاهش ترشح بزاق شده و خشكي دهان را به دنبال داشته باشد.
شناخت علت خشكي دهان و دوري از آنها مانند كنترل قند خون در مواردي كه علت ديابت باشد و يا كاهش استرس و اضطراب و كاهش تحريك اعصاب سمپاتيك مي‌تواند تاثير به سزايي در كاهش اين عارضه داشته باشد.